jesień...

od dziś mamy jesień...

to już nieodwołalne... i znów trzeba będzie poszukać w szafach i szufladach wszelkich ciepłych otulaczy, miękkich kocyków, rękawiczek, skarpetek, szali... przygotować zapasy herbaty i książek...

lubię jesień... zwłaszcza tę złotą...

lubię mrużyć oczy w złapanych przypadkiem słodko-ciepłych promieniach słońca... lubię szelest liści pod stopami... i chłodny miły dotyk kasztanów, które zawsze noszę w kieszeniach jesienią... lubię grzać dłonie otulając kubek herbaty... i ciszę wieczorów... a nawet szepty deszczu...

dopiero potem, gdy już gaśnie złoto... gdy ciepło odchodzi... ostatnie liście zamiecie dozorca... gdy wszystko szarzeje i zamiera... dopiero wtedy przestaję ją lubić... kulę się w sobie... i czekam... tęskniąc bardzo... na pierwszy śnieg...

ciii... na śnieg jeszcze przyjdzie czas :)

a dziś, gdy będąc w pracowni rozmyślałam o dwóch obliczach jesieni i o tym za co ją lubię, a za co wręcz przeciwnie... przypomniało mi się, że kilka miesięcy temu uszyłam torbę, która idealnie pasuje do tego zamyślenia... torba o dwóch obliczach... i to w jesiennych kolorach...

proszę bardzo:

złota jesień...

kasztany i jesienne smuteczki...

len, jesienne bawełny i spore rozmiary :)

torbę można nosić na kilka sposobów: w dłoni, na ramieniu, na ukos na długim pasku...

 długi pasek można odpiąć i wtedy torba ciut poważnieje :)

 

 

zapięcie na zamek... wnętrze z kieszeniami, w tym jedną "tajną" :)

....mam nadzieję, że tegoroczna jesień długo będzie spoglądać na nas swoim jasnym ciepłym obliczem... i przyniesie dobre dni, pyszne gruszki i mnóstwo kasztanów :)

miło by było :)