czwartek, 12 marca 2009

Żyrafka uratowana

...przedwczoraj wracając z pracy (a idę kawałeczek piaszczystą drogą przez coś, co umownie można nazwać łąką) znalazłam porzuconą i mocno nadszarpniętą życiem maskotkę - Żyrafkę... Siąpił drobny deszcz, troszeczkę pachniało wiosną, a w błocie leżała ta szmaciana zabawka... minęłam ją, ale za chwilkę wróciłam... gdy wzięłam w dłonie okazało się, że Żyrafie brakuje jednej nogi, jest potwornie brudna, porozrywana i opróżniona z puszystego wkładu... najwyraźniej miała spotkanie z jakimś psiakiem...
cóż... zupełnie nie wiem dlaczego, ale zabrałam ją z tej piaszczystej drogi... w domu przeszła długą kąpiel w gorącej wodzie z proszkiem, a ponieważ brud był bardzo uparty - także pranie w pralce...
dziś - gdy Żyrafka była już sucha, czyściutka i pachnąca - mogłam zabrać się za jej ratowanie... ku wielkiej uciesze moich zmorzonych wysoką gorączką Synków...
Niestety nie miałam tkanin w idealnie dopasowanych kolorach, ale Maciuś pomógł mi zdecydować i jakoś wybrnęliśmy :)

Stan po praniu:

Zaczynamy czyli wycinanie części zamiennych...

Łatki naszyte...

Hmm... gotowe :)

Nóżka przyszta a brzuszek napełniony i zacerowany....

Pierwsze niepewne stawanie na nogi :) z fasonem i kokardą....


Synkowie nadali Żyrafce nowe imię: Łatka.
Kuba pobiegł po swoją "starą" żyrafę z czasów niemowlęctwa (która ze względu na magnesiki w łapkach wisi przekornie na futrynie drzwi pokoju Chłopców) po czym oznajmił, że Magnesitka zaopiekuje się Łatką i obie dziś będą spały w jego łóżku :-))
Żyrafka Łatka została tym samym URATOWANA....

Ta przygoda z żyrafą sprawiła mi radość... i rozjaśniła buzie chorym Chłopcom...
Oto zdrowa Łatka ze swą najlepszą przyjaciółką Magnesitką :)

4 komentarze:

  1. Kasieńko, jesteś tak nieprawdopodobnie niesamowita, że samo słowo W Y J Ą T K O W A tu nie wystarcza

    lubię do Ciebie zaglądać, zawsze wtedy myślę, jak dużo radości jest z całkiem malutkich rzeczy, trzeba tylko poszukać tego uśmiechu

    ja przesyłam Ci mój szeroki uśmiech i wieeelki buziak :)))

    OdpowiedzUsuń
  2. Dziękuję Ci ślicznie... nie wiem, co powiedzieć :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Kasiu, a ja Ci dziękuję! Za pochylenie nad czymś co dla innych byłoby zbędne i niepotrzebne. Za ten gest ściskam mocno. Równocześnie zauważyłam, że masz cudowne dzieci!!!! Znajdź mi drugie takie, które cieszy wyreperowana zabawka. Jeszcze rozumię, stara z dzieciństwa..... cudowne to..... to Twoja zasługa!

    OdpowiedzUsuń
  4. Jak czytałam historię Łatki a potem komentarze, to jakoś tak mi monitor się rozmazał....
    Życie jest piękne!!!

    OdpowiedzUsuń

...już teraz dziękuję Ci za słowa, które zostawisz... dzięki nim wiem, że pracownia nabiera życia...