kocia mama...

...napisałyście w komentarzach pod ostatnim postem, że mam zapał do pracy... dziękuję...

jednak małe sprostowanie:

ZAPAŁ to ja staram się mieć :)   i różnie mi to wychodzi...

ale mobilizuję się... poskramiam niecierpliwość... przygryzam wargę mocując się z "niemocą", z niepełną sprawnością ręki... no cóż - przyzwyczaiłam się już, że coś umiem, i mogę niemal "z zamkniętymi oczami" pewne rzeczy robić... a teraz ubolewam nad brakiem precyzji i siły...  to tak jak umieć płynnie zagrać "wlazł kotek na płotek", a potem nagle być zmuszonym wrócić do gam... okropne uczucie...

ale nie dam się! :)

i pamiętam, że nie wolno mi męczyć ręki, bo będzie gorzej, a nie lepiej... pamiętam... i ćwiczę, ćwiczę, ćwiczę małymi porcjami... głównie swą cierpliwość...

długą listę zadań w pracowni udało się odrobinkę uszczuplić... poza tym zmieniłam ją na serię małych kolorowych karteczek... tak mi jakoś lepiej na to patrzeć :) ... no i tym sposobem zadanie rzeczywiście znika wraz z karteczką, gdy "skreślam"...

pracuję teraz nad nową formą torebki  (w zieleniach iście wiosennych!) i nad pewną podusią-niespodzianką... potrwa chwilkę zanim skończę :)

pokażę więc listopadowy "urobek" sprzed ręcznych trudności - porcję kotów, które okupują już klamki w różnych miejscach...

 różowości - dla uśmiechu...

  

ulubione brązy - dla spokoju...

i zielenie - z tęsknoty....

ależ kocia mama ze mnie  :) szmaciana :))